Το ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει ένα Σύρο αντάρτη να δαγκώνει την καρδιά ενός νεκρού άντρα έκανε τις τελευταίες μέρες το γύρο του κόσμου προκαλώντας αντιδράσεις τρόμου, φρίκης και αηδίας.
Το ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει ένα Σύρο αντάρτη να δαγκώνει την καρδιά ενός νεκρού άντρα έκανε τις τελευταίες μέρες το γύρο του κόσμου προκαλώντας αντιδράσεις τρόμου, φρίκης και αηδίας με ένα ερώτημα να βγαίνει από τα χείλη όλων:«Τι είδους άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο;»
«Τέρας» και «κτήνος» είναι οι χαρακτηρισμοί που έρχονται αμέσως στο μυαλό του κάθε ενός όταν βλέπει μια πράξη σαν κι αυτή και φυσικά κανείς δε διανοείται να βάλει τον εαυτό του στη θέση του στρατιώτη που δε διστάζει να φωνάξει «Ορκίζομαι στο Θεό ότι θα φάμε τις καρδιές και τα συκώτια των στρατιωτών του Μπασάρ του σκύλου»… και το εννοεί.
Όμως, ο Τζέιμς Ντόουες, διευθυντής του τμήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Πανεπιστήμιο Μακάλεστερ στη Μινεσότα των ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι «διαβολικά απάνθρωποι» όπως πιστεύουμε ή ορθότερα δεν ήταν πάντοτε έτσι. «Ορισμένοι μόνο άνθρωποι είναι τέρατα εκ φύσεως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όμως, γίνονται», δηλώνει και αναφέρει τέσσερα βήματα που ωθούν έναν κατά τ” άλλα φυσιολογικό άνθρωπο σε αποτρόπαιες τέτοιου είδους πράξεις.
Πρώτο βήμα: η απομόνωση κάποιου από την οικογένεια και το περιβάλλον του, Αυτό είναι η αρχή του κακού. Απ΄ τη στιγμή που το άτομο θα βρεθεί μόνο, ανασφαλές και ευάλωτο θα ακολουθήσει μια διαρκής «πλύση εγκεφάλου» που μοναδικό σκοπό έχει να το πείσει να αποδεχτεί χωρίς την παραμικρή κριτική διάθεση τις ιδέες της ομάδας όπου ανήκει.
Δεύτερο βήμα προς τη βαρβαρότητα: ο άνθρωπος μαθαίνει ότι ο κόσμος είναι άσπρο – μαύρο. Σκέφτεται πλέον με ένα δυαδικό σύστημα: είτε είσαι φίλος μου/μας, είτε εχθρός μου/μας. Συνεπώς έχεις υποχρέωση να είσαι με το μέρος μου, αλλιώς θέλεις να με βλάψεις και έχω υποχρέωση να σε απομονωσω ή και να σε εξαφανίσω.
Τρίτο βήμα: ο άνθρωπος φτάνει στα όρια της σωματικής του αντοχής, πλησιάζει την σωματική κατάρρευση. Οι εξουθενωτικές συνθήκες εκπαίδευσης, πχ στρατιωτικής, θα προκαλέσουν σωματική και πνευματική αποδυνάμωση, η κρίση του θα θολώσει και σύντομα κάθε αντίδραση θα καμφθεί. Έτσι, σειρά έχει το πρακτικό στάδιο. Κάθε λάθος τιμωρείται σκληρά και αυθαίρετα διότι πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα έλεγχο του εαυτού του από εδώ και πέρα. Ετσι έχει δημιουργηθεί ένας επικίνδυνος πια άνθρωπος, με την ψευδαίσθηση ότι όταν επιτίθεται σε άλλους «ελέγχει την κατάσταση».
Τέταρτο και πιο σημαντικό βήμα κατά τον Ντόουες: η οργή είναι αποτελεσματική όταν προκαλείται σιγά σιγά, σταδιακά. Μόνος, τρωτός, σε ένα ανοίκειο και απειλητικό περιβάλλον, ο άνθρωπος που υιοθετεί τη βία θα χρειαστεί να παλέψει για τη ζωή του. Κάθε μικρό βήμα που θα εξασφαλίζει την επιβίωσή του θα οδηγεί στο επόμενο που θα είναι πιο βίαιο και βάρβαρο παράλληλα όμως πιο εύκολο να εκτελεστεί. Οι πρώτες φονικές πράξεις του θα είναι σοκαριστικές και για τον ίδιο ακόμα. Σύντομα ωστόσο, όλα θα γίνουν ένα τρομακτικό «παιχνίδι» ικανοτήτων: «Ποιος θα καταφέρει να σκοτώσει τους περισσότερους;»
Είμαστε καταδικασμένοι λοιπόν να ζούμε με τις βαρβαρότητες του πολέμου; Παραδόξως, η απάντηση που δίνει ο καθηγητής Ντόουες είναι αρνητική. Όπως και τα τέρατα έτσι και οι ήρωες συνήθως φτιάχνονται, δε γεννιούνται και η μέθοδος είναι η αντιστροφή όλων των παραπάνω βημάτων. Η βάση αποτελείται από την καλλιέργεια ενός πνεύματος αλτρουισμού. Κάθε μικρή πράξη βοήθειας, κάθε βήμα ενάντια στην αδικία φέρνει το επόμενο που είναι ολοένα σπουδαιότερο και πιο δυναμικό.
Παράλληλα σε αντίθεση με την τακτική της αυθαιρεσίας και του χάους που αναφέρθηκε παραπάνω, χρειάζεται η διδασκαλία ενός ξεκάθαρου, δομημένου συστήματος κανόνων. Κάθε άνθρωπος είναι κύριος του εαυτού του, υπεύθυνος να ορίσει τις πράξεις του. Αυτό όμως σημαίνει ταυτόχρονα ότι οι επιλογές του έχουν άμεσο αντίκτυπο στη ζωή του, οπότε είναι σημαντικό να γνωρίζει ποια είναι τα όρια και ποιες οι συνέπειες που ακολουθούν εάν αυτά τα όρια ξεπεραστούν. Στον αντίποδα του δυαδικού συστήματος σκέψης, το άτομο πρέπει να κατανοήσει ότι ο κόσμος δεν αποτελείται από δύο όψεις, ότι τα πολύπλοκα παγκόσμια προβλήματα έχουν και πολύπλοκες λύσεις. Και ότι για να επιβιώσει σ” έναν ασταθή και αβέβαιο κόσμο χρειάζεται να αντιμετωπίζει τη ζωή και τις καταστάσεις με θάρρος, χωρίς να επιτρέπει στο φόβο και την ανησυχία να ξεπερνούν τα φυσιολογικά όρια.
Το τελευταίο βήμα που συστήνει ο Ντόουες είναι το εξής: απομάκρυνση της παρωπιδικής σκέψης και έκθεση στην ποικιλία απόψεων, ανθρώπων και τρόπων ζωής. Η σφαιρική ματιά του κόσμου και η ελεύθερη σκέψη δεν μπορούν να καλουπωθούν. Άπαξ και αυτά εξασφαλιστούν το άτομο θα αναγνωρίσει μεν τον εχθρό του, αλλά θα σέβεται την ανθρώπινη υπόσταση του. Θα τον αναγνωρίζει δηλαδή ως όμοιο του και θα του φέρεται ανάλογα.Eurovision 2013: Στο site της Unibet θα βρεις 140+ ειδικά στοιχήματα. Παίξε τώρα με 100% Μπόνους! Παίξε απ' εδώ..
