Ο 29χρονος μάγειρας του ρυμουλκού Jascon-4 εν ονόματι Harrison Okene έζησε τη δική του περιπέτεια...όταν το πλοίο που εργαζόταν ναυάγησε στις 26 Μαΐου 2013 από τα μανιασμένα κύματα του Ατλαντικού Ωκεανού κάπου 30 χιλιόμετρα από τις ακτές της Νιγηρίας, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει τάνκερ που ανεφοδιαζόταν από την πλατφόρμα της Chevron. Από τα 12 άτομα του πληρώματος του ρυμουλκού οι δύτες ανέσυραν 10 πτώματα, ενώ υπήρχε και ένας αγνοούμενος. Ο Οkene κατάφερε ωστόσο να επιβιώσει, κλεισμένος στη στενάχωρη τουαλέτα του μικρού του δωματίου, με τον λιγοστό αέρα που παγιδεύτηκε εκεί καθώς το πλοίο βούλιαζε αργά να επαρκεί τελικά για τις ανάγκες διατήρησή του στη ζωή! Οι δύο Νοτιοαφρικανοί δύτες που τον ανέσυραν ζωντανό από το ναυάγιο δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ο ίδιος δήλωσε για το περιστατικό: «Ήμουν μέσα στο νερό στο απόλυτο σκοτάδι. Σκεφτόμουν ότι το τέλος είχε έρθει. Πίστευα ότι το νερό θα γέμιζε κάποια στιγμή την καμπίνα, πράγμα που τελικά δεν συνέβη». «Ήμουν τόσο πεινασμένος και κυρίως τόσο διψασμένος. Το θαλασσινό νερό άφησε τη γλώσσα μου χωρίς δέρμα», είπε ο μάγειρας με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια του, με τμήματα του δέρματός του να ξεφλουδίζουν πράγματι έπειτα από δύο μέρες μουλιάσματος μέσα στο νερό. «Τρεις άντρες ήταν μπροστά μου όταν όρμησε το νερό με όλη του τη δύναμη.Τους είδα να παρασύρονται από το μανιασμένο νερό και ήξερα ότι αυτοί οι τύποι ήταν νεκροί». Αυτό που δεν ήξερε ο μάγειρας είναι ότι θα περνούσε τις επόμενες 2,5 περίπου μέρες παγιδευμένος μέσα στο κουφάρι του πλοίου. Το δωμάτιο στο οποίο κατέφυγε καθώς το πλοίο αποτραβιόταν στον πυθμένα εγκλώβισε λιγοστό αέρα, ο οποίος διατηρήθηκε παρά το γεγονός ότι το αναποδογυρισμένο πλοίο κατέληξε τελικά στον βυθό. Έκπληκτος ο Οkene, συνειδητοποίησε ότι μπορούσε ακόμα να αναπνέει! Φορώντας μόνο το εσώρουχό του, ο εγκλωβισμένος στη μικρή τουαλέτα Νιγηριανός κρατιόταν από τον νιπτήρα για να μπορεί να κρατά το κεφάλι του έξω από το νερό. Έπειτα από μία ολόκληρη μέρα εκεί, θα έβρισκε τελικά το κουράγιο να ανοίξει την πόρτα και να κολυμπήσει ως την καμπίνα του καπετάνιου, αναζητώντας τρόπο να εγκαταλείψει το ναυάγιο. Διαισθάνθηκε ωστόσο ότι δεν ήταν μόνος. «Ήμουν παγωμένος, το κρύο ήταν αφόρητο, και δεν μπορούσα να δω τίποτα μέσα στα σκοτάδια. Μπορούσα βέβαια να μυρίσω τα πτώματα του πληρώματος, ήξερα ότι είναι κάπου κοντά. Τα ψάρια ήρθαν τότε και άρχισαν να τρέφονται με τους συντρόφους μου. Μπορούσα να ακούσω τους ήχους. Ήταν ο απόλυτος τρόμος». Κι όταν το απόγευμα της 28ης Μαΐου 2013 έχασε πλέον κάθε ελπίδα, άκουσε τους δύτες που έστειλε η πλοιοκτήτρια εταιρεία West African Ventures να περισυλλέξουν τους νεκρούς. «Είδα το φως από τον φακό και άρχισα να κάνω θόρυβο και να κουνάω τα χέρια μου. Ο δύτης με είδε σοκαρισμένος». Κι έτσι η απίστευτη περιπέτεια των 60 τρομακτικών ωρών που πέρασε ο μάγειρας στον βυθό του ωκεανού θα έπαιρνε αίσιο τέλος, αφού πέρασε βέβαια άλλες δύο μέρες σε θάλαμο αποσυμπίεσης για να επιστρέψει η πίεση του σώματός του σε φυσιολογικά επίπεδα. «Δεν ξέρω τί σταμάτησε το νερό από το να γεμίσει το δωμάτιο. Προσευχόμουν στον Θεό. Το έκανε. Ήταν θαύμα!», δήλωσε ανακουφισμένος για το τέλος του μαρτυρίου του...
-->
